ماده ششم از طرح ۱۰ماده‌ای، شامل دیدگاه مریم رجوی در مورد عدالت و قانون است.
در این ماده چنین می‌خوانیم:
ایران فردا، کشور عدالت و قانون است. ما خواهان ایجاد یک نظام قضایی مدرن، مبتنی بر احترام به اصل برائت، حق دفاع، حق دادخواهی، حق برخورداری از محاکمه علنی و استقلال کامل قضات هستیم. هم‌چنین قانون شریعت آخوندی، در ایران فردا جایی نخواهد داشت.
ساختار قضایی دیکتاتوری آخوندی، نه فقط در عمل بلکه حتی به‌لحاظ نظری و قوانین مدون، یک ساختار قرون‌وسطایی است.
از جمله در این سیستم در تعریف مجاری قانونگذاری، اول از همه، از شخص ولی‌فقیه یا همان خلیفه نام می‌برد.
بر اساس مقدمه قانون اساسی و اصل ۱۰۷ آن، امریه‌های مقام رهبری در حکم قانون است.
و ایشان می‌توانند هر گونه مصوبه یا حکم یا قانونی را تأیید و یا رد کنند.
به عبارت دیگر، هر دستوری ولی‌فقیه بدهد، می‌تواند قانون تلقی شود.
یعنی یک نفر که همان ولی‌فقیه باشد، می‌تواند برای یک خلق و میهن قانون مشخص کند.
صحبت از آینده‌ای با حفظ ارزش واژه آزادی در ایران است.
فردایی که در آن تبعیض، دیکتاتوری، سرکوب و احکام ظالمانه قرون‌وسطایی جایی ندارد.
اما چطور؟
طرح ۱۰ماده‌ای خانم مریم رجوی، رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت، پاسخ به همین نیاز جامعه خمینی‌زده است.
این طرح، ترسیم روشناییِ فرداست در برابر ظلمات امروز. و آن نور امید و آینده روشنی که بی‌شک، بر ایران و ایرانی، نمایان خواهد شد.
