مرضیه احمدی اسکویی چریک فدایی خلق نویسنده، شاعر، معلم در اعتصاب سراسری دانشجویی در تهران سال ۱۳۴۹ نقش مهمی داشت. به همین دلیل بازداشت و یکسال زندانی شد و بعد از آزادی به سازمان فداییان خلق پیوست.
مرضیه احمدی اسکوئی نه فقط با نوشته‌ها و به خصوص با شعرهای زیبا و انقلابی‌اش و به واقع با زندگی سراسر مبارزاتی‌اش بلکه با شهادت قهرمانانه خود در جریان یک درگیری مسلحانه با مزدوران رژیم شاه، تأثیر به سزائیروی توده‌های وسیع مردم و به خصوص روی زنان مبارز ایران به جا گذاشته است
غلامحسین ساعدی، این پزشک دردمند که برای درمان دردهای جسمی و روحی مردم، بیشتر در پی یافتن بن و پایه مشکلات جامعه و درمان ریشه‌یی دردهای اجتماعی بود، به‌تدریج رو آورد به بازتاب همین دردها با «نوشتن» ؛ نوشتن دردها، دربه‌دری‌ها، گرسنگی‌ها، بی‌خانمانی‌ها و تمامی معضلات یک جامعه دیکتاتور زده.
درباره قدرت قلم و توانایی غلامحسین ساعدی بسیار می‌توان نوشت. اما بررسی تنها نمونه‌هایی از آثار این نویسندهٔ بزرگ ایران، می‌تواند جایگاه او را در دنیای ادبیات میهنمان، روشن کند. آثاری مانند «عزاداران بیل» و «چوب‌به‌دست‌های ورزیل».
میرزا جهانگیرخان شیرازی، روزنامه‌نویس میهن‌پرستی بود که با نوشتن مقاله‌های آگاهی‌بخش در روزنامه صوراسرافیل، درباریان فاسد و خیانتکار را افشا می‌کرد و نقش مهمی در روشن کردن اذهان عمومی مردم نسبت به بند و بست‌های پشت‌پرده ارتجاع داشت.
روز سوم تیر سال ۱۲۸۷ میرزا جهانگیرخان صوراسرافیل به‌همراه گروه دیگری از آزادیخواهان اعدام شد.
چه گوارا می‌گوید: «من نه یک مسیحی هستم و نه یک بشردوست. من هر چیزی به جز یک مسیحی هستم، آن بشر دوستی که در مقایسه با باورم دارم بی‌ارزش به‌نظر می‌رسد. من به‌جای این‌که اجازه بدهم به یک صلیب میخکوبم کنند، با هر سلاحی که دستم به آن برسد پیکار خواهم کرد». و» در یک انقلاب، انسان یا پیروز می‌شود یا می‌میرد، اگر آن انقلاب واقعی باشد»
پروین اعتصامی، این نام ماندگار و چهره‌ٔ تابناک شعر فارسی را همگان می‌شناسیم؛ شاعری توانا و بانویی بزرگوار که نمی‌توان نامش را بر زبان نبرد و غرق احترام و خضوع نگشت. پروین در قصیده‌ها، غزل‌ها و مثنوی‌ها و قطعات خویش به موضوعات مختلفی پرداخته است؛ موضوعاتی که در آینه‌ٔ هر کدام از آنها می‌توان به زندگی مردم معمول در عصری که او می‌‌زیست پی برد.
او شاعر مردم و دردها و دغدغه‌ها و آرزوهای آنان بود. در مورد او بسیار می‌توان گفت و حق سخن هنوز ادا نشده اما جنبه‌یی از شخصیت او که کمتر مورد بحث قرار گرفته، همان ریاستیزی و سالوس‌گریزی اوست.
ناتالیو آلبرتو نیسمان در یک خانواده یهودی در بوئنوس آیرس زاده شد. وی حرفه‌اش را به عنوان دادستان در شهر مورون آغاز کرد. نیسمان دادستان پرونده انفجار در مرکز همیاری یهودیان آرژانتین بود. جسد او یک روز پیش از ارائه شواهد و نتیجه تحقیقاتش در پارلمان کشور در آپارتمانش پیدا شد.
نیسمان قبل از مرگ مشکوکش گفته بود: تحقیقات او نشان می‌دهد که کریستینا فرناندس د کیرشنر با دولت ایران «تبانی» کرده‌است که آرژانتین، از جمله در برابر دریافت امتیازهای نفتی از تهران، نقش مقامات وقت ایران را در انفجار ۲۰ سال پیش در کانون همیاری یهودیان آرژانتین «لاپوشانی» کند.
لطفا به اشتراک بگذارید:
