امام حسن مجتبی (ع)
گوهر برگزیده رسول خدا
در آزمایشی سنگین‌تر از عاشورا
سخنرانی به‌مناسبت سالروز میلاد
پیشوای انقلابی بذرافشان در تیره‌ترین زمان
مسعود رجوی-نیمه رمضان (دیماه ۱۳۷۷)
قسمت دوم
برای انقلابیون بزرگ، برای پیشوایان رهایی، برای کسانی مثل حضرت حسن و امام حسین، پیروزی بسیار کوچکه. رسالت بزرگ اونها این بوده که آتش رو در سیاهترین، تاریکترین، ادوار و اعصار برافروزند. بذری بکارند و تخمی را نشاء کنند که ۱۳۰۰، ۴۰۰سال بعد از خودشون شروع به رشد و بالندگی بکنه. چون پیدا کردن یکی، یکی، فقط یکی، یک مجاهد پاکباز و مقاوم، کار بسیار بغرنجی بود. یافت می‌نشود. چطور می‌شد در اون روزگار ده تا بیست تا صد تا هزار تا یا هزارها گوهر بی‌بدیل پیدا کرد؟ هرگز، که در اوج آگاهی، و در اوج پاکباختگی بدونند چکار دارند می‌کنند و برای چی. مجذوب رفاه نشند، به‌قول امروز شما مسحور بورژوازی نشند، حساب نبرند. با شرایط سخت انطباق آگاهانه و فعال بکنند. چقدر که مقتدایان و راهبران آرمانی و تاریخی ما در آن روزگاران بی‌کس و تنها بودند، فی‌الواقع غریب. و شاید هم که اوج عظمت در همینه و شاید هم که رسالت شون اصلاً همین بوده که از پیامبر اکرم پل بزنند، حلقه وصلی باشند به جانب امروز، به جانب نسلهای ما و چیزی رو زنده نگه دارند.
