فرض کنید می‌خواهیم به کوهنوردی برویم. چه کفشی را انتخاب خواهیم کرد؟ طبیعی است که کفش کوه یا به‌هرحال کفشی که برای کوهنوردی مناسب باشد. برای این‌که بتوانیم از صخره‌ها بهتر، راحت‌تر، مطمئن تر و با تعادل زیادتر بالا برویم، احتیاج به کفشی داریم که انطباق، برابری، هم‌سنگی و هماهنگی بیشتری با محیط کوه داشته باشد؛ یا به‌عبارت دیگر، رابطه محکمتری بین ما و محیط برقرار کند، رابطه‌یی که حتی‌المقدور ضعیف و متزلزل نباشد….حدود 4میلیارد سال پیش، زمین ِما، سیاره‌یی بود که جو آن، حاوی گازهای متان، آمونیاک، هیدروژن، گاز کربنیک و بخار آب بود. تابش خورشید بر این ترکیب مولکولی، پرتوهای فرا بنفش می‌تابید. به‌مرور پرتو فرا بنفش باعث شد این مولکولها شکسته، سپس با هم ترکیب گردند. عناصری که از این ترکیب پدیدار شدند، نخستین مولکولهای »آلی« را خلق کردند. این فرایند در نقطه‌یی، اسیدهای آمینه را پدید آورد. نگاه مولکولهای آلی، در یک دورهٔ طولانی همراه با رگبار بارانِ ناشی از تراکم بخار آب، بر اقیانوسها فرو ریختند و در آنجا محافظت شدند. مولکولهای اسید آمینه، طلایه‌داران پدیدار شدن »دی.ان.ای« -عامل وراثت- گشتند. بدین ترتیب، طی فرایندی از دنیای بی‌جان، نخستین قطراتی پدیدار شدند که مشخصهٔ موجودات زنده را دارا بودند….
از این به‌بعد، آنهایی که تطابق بیشتری دارند، صالح‌تر و شایسته‌تر بوده و بیشتر می‌توانند از خود دفاع کرده، خودشان را نگه دارند و با شرایط منطبق شوند؛ آنها حفظ می‌شوند و باقی می‌مانند، و بقیه از دور خارج می‌شوند. کارآمدترین و لایق‌ترین آنها برای آینده باقی می‌مانند. اینجا چون کلماتی که به‌کار می‌بریم، هر کدام معنی خاص خود را دارند، باز باید توضیح بدهم که وقتی می‌گوییم »آنهایی که خود را با شرایط تطبیق می‌دهند«، منظورمان به‌رنگ روز در آمدن یا فرصت‌طلبی و... نیست؛ منظورمان این است که می‌توانند »گلیم خود را از آب بیرون بکشند«. خلاصه می‌توانند بر شرایط مسلط شوند و نگذارند عوامل مختلف آنها را نابود کند....
