پروین اعتصامی - نگاهی گذرا بر اشعار طلایه دار شعر و ادب ایرانی
پروین اعتصامی در برابر فرهنگ منحط زمانه اش
تنها ۳۵ سال عمر کرد عصیانی بود در برابر فرهنگ منحط زمانه اش ، با شعرش بر حکام جور بر شورید.
و تک تک واژه هایش باز تاب درد مردم بود پروین اعتصامی بخشنده،
او از طلایه داران پیوند ادب و شعر با دردهای مردم بود ،
و شعر را به سلاحی برای دفاع از مردم تبدیل کرد .
گاه در جایگاه زنی ستمدیده پادشاهی را به محاکمه می کشید .
گاه دزدی را در مناظره با قاضی فاسد شهر تصویر می کرد.
و گاه شعرش خشم زنی بود که سالها در بند تاریخی جهل زمانه محصور بود.
شعر او مبارزه ای بود با ستم و ریا .با خودپرستی و استثمار ،
قلمرو شعری پروین به مکان و زمان و حوادث خاص محدود نیست.
تمثیلات و اندرزهای حکیمانه او در نوشته هایش مایع اعجاب خواننده می شود.
در قطعاتش تاثیر زبان زیبای سعدی را می توان دید.
پروین با زبانی ساده و شیوا اندیشه های انساندوستانه ،نکات اجتماعی و اخلاقی و انتقادی را مطرح می کند.
و همدردی با رنج و غم مردم بی پناه و محروم و استثمار ظالمانه رنجبران را می سراید.
تا به کی جان کندن اندر آفتاب ای رنجبر
ریختن از بحر نان از چهره آب ای رنجبر
از حقوق پایمال خویشتن کن پرسشی
چند می ترسی ز هر خان و جنابی؟
